1. |
Un Sitio a la Derecha
05:01
|
|||
Siempre se callaba mientras los demás
hablaban tonterías, nada más.
Sabía cuales eran los pasos a seguir.
Tuvo una mala educación
basada en el respeto hacia lo propio y lo ajeno,
difícil de comprender para alguien tan moderno
de la era asocial en la que mal tocó nacer.
Las olas rugían.
El mar estaba en calma
mientras asentían: No!
las voces que ese día quisieron naufragar
en un intento que falló.
Y aunque lo intentaron no sé cuantas veces más,
nunca volvió a ser igual.
Ahora queda el recuerdo empapándose en alcohol;
Cuidado que puede arder.
Llevarse todo lo que pueda a cambio de ceniza gris
y un sitio a la derecha del traidor,
que nunca sabe si va a volver.
Mientras lo decide, y por si acaso así lo hiciera,
hay que prestar atención
a cualquier movimiento, sea rápido o lento,
motivo de desconfiar.
En la colmena la reina,
en el bosque una plebeya
que no se puede esconder
del ser más poderoso que decide quién se queda
o quién tiene que marchar.
Irse lejos, tan lejos,
que ni siquiera el cielo sabe a donde va.
Los más viejos recuerdan que en las noches de tormenta
vuelve para intentar.
|
||||
2. |
Sempre no Medio
03:47
|
|||
Contaban antiguas lendas que en noites de lúa chea
avanzaban entre os montes, sin facer moito ruído,
un exército de homes, algúns deles falecidos,
que cortaban as cabezas os brazos e mailas pernas
dos que nunca se atreveron a dicir diante doutros
que tamén pasaron fame, tempos de necesidade,
e finxir que están tan cheos
que en calquer momento van a reventar.
Amiguiños sí, pero o porco polo que vale.
Non vaia ser que mañán, tan cedo como me levante,
vexa as roupas que hoxe levo, e non teñen moito tempo,
todas rotas xunta ó lume que vén dende o mesmo inferno
a queimar todo o que atope, sexa besta, flor ou home
que estaba en moi mal sitio,
e iso que sobraba sitio onde estar.
Sempre no medio.
Nacemos para estar sempre no medio.
No medio e medio morreremos,
para ir a unha cova
e alí xa non volver a molestar.
Carapuchiña vermella: Tí, que andas polo bosque
e coñeces cazadores, mendigos e lobisomes
ós que lles serves favores que non che poden pagar
só para ser a máis puta entre as putas das máis putas
e, canto máis puta eres, máis o sangue che ferve,
si antes non facías pouco agora xa non paras quieta.
Vas buscando a calquera
que poida sacarche un berro de pracer.
Si algún día eu pudera, dame igual en que momento,
voar entre os catro ventos un día de primavera
cando o sol aínda non quenta tanto coma no verán.
Velo todo dende arriba como Deus, voso señor,
e cuspirlles por enriba das cariñas recén limpas
aos que se mofan dos pobres, por pensar que son máis pobres
só porque non teñen cartos aínda que en verdade teñan
unha riqueza máis grande que os homes chamados ricos
xamáis conseguirán.
|
||||
3. |
Hoxe
03:52
|
|||
Hoxe, o vento anuncia un temblor
como as cordas vogais ó emitir calquer son
ca forza que trae unha mirada perdida.
Dentro de pouco, poderán romper
as cadeas que afogan a respiración;
Mentres, van pola sombra para escapar do sol.
Nos campos de millo perdeuse unha flor.
Os grilos, procúrana en procesión.
Din que si a hules podes desfacer tantos anos de estúpida historia.
Hoxe, o sangue anuncia unha dor
como a nota de blues dun acorde maior
que rompe o corazón ca forza que traen as mareas.
Estamos no tempo de ter que escoller
entre perder a vida ou velos beber
da que ata agora foi a súa propia menciña.
Aínda non creo no que hai máis alá
do que poda pasar esta noite.
Aínda non creo que vaia chegar o día no que todo acougue.
A calma, traena o furacán.
Hoxe, o vento anuncia un temblor
do que ninguén poderá dicir que escapou,
e desaparecer no tempo de pechar os ollos.
Deixando atrás unha historia,
que xa leva máis de mil anos querendo escapar
da que ata agora foi a súa forma de vida.
Estamos no tempo de ter que escoller
entre perder a vida ou velos caer
na que ata agora foi unha trampa consentida.
Estamos no tempo de ter que escoller
entre perder a vida ou velos caer
aforcados por fin cas súas propias caricias.
|
||||
4. |
||||
No calles. No digas nada.
No ofrezcas anticiclón y traigas borrasca,
virgen del puerto de las almas mojadas;
Carne de cuento de parches y espadas.
En cualquier parte, se sienten perdidos
cuerpos vacíos que los lleva el viento;
No tienen sangre ni ganas de volar.
Viven aparte. No pueden regresar.
No, nunca seremos lo que jamás queramos ser.
Este es el precio que se paga por haber nacido
donde los hombres nacen distintos.
Despierta. Aunque todo sea
un rompecabezas de más de mil piezas.
Canta sirena, pero no hagas daño a nadie;
No te entretengas en un portal, en cualquier calle.
Tus manos parecen más viejas;
Son muchos años cumpliendo condena.
Enciende la luz, quiero ver tus ojeras.
No fuiste tú quien ardió en aquella hoguera.
|
||||
5. |
Tantarantín
03:21
|
|||
Tantarantín, tarantán;
Hai ventos que sopran sin velos soprar.
Ailalelo, ailalá;
Hai cousas que marchan sen velas marchar.
Tantarantín, tarantán;
As túas feridas telas que curar.
Ailalelo, ailalá;
Cun pouco de aceite, con auga e con sal.
Camiños de pedra. Tantarantín, tarantán.
Serpes de area. Ailalelo, ailalá.
Tantarantín, tarantán;
Non vés que descalza non podes andar?
Ailalelo, ailalá;
Por riba do lume pódeste queimar.
Tantarantín, tarantán;
Mentras sexa noite, o sol durmirá.
Ailalelo, ailalá.
Pero non esquezas que vai espertar.
|
Streaming and Download help
If you like Chamaquito Pistolas, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp